De River Kwai

Ook hier hebben we een geweldig resort waarbij we 's morgens ons ontbijt krijgen met uitzicht over de rivier. Om naar het indrukwekkende Hellfire Pass oorlogsmuseum te gaan zijn we met de locale bus gereist. Marcel wil een buskaartje kopen bij de man die elke passagier langs gaat. Maar i.p.v een buskaartje krijgen we een boek te zien over weeskinderen maar Marcel schud zijn hoofd want dat gebedel vindt hij maar niks.. We hadden gelezen dat een buskaartje 100 baht kost en betalen 200 baht aan de man en vragen of dit genoeg is. De man kijkt een beetje vreemd maar geeft als antwoord dat Marcel zelf mag bepalen hoeveel hij betaalt en Marcel zegt tegen mij, wat een vreemde conducteurs hebben ze hier in Thailand, ik mag hier zelf bepalen hoeveel ik voor m,n buskaartje betaal, wat apart. Een poosje later komt er weer een conducteur langs en vraagt per persoon 100 baht voor een buskaartje. Toen pas viel het kwartje en beseften we dat Marcel (de man met een hart van goud voor goede doelen) gedoneerd had voor de weeskinderen van Thailand. We lagen krom van het lachen in de bus whahahahaha. Bij het museum hebben een koptelefoon gekregen waarbij (in het nederlands )vertelt werd over de pass. De pass is aangelegd door krijgsgevangene tijdens de 2e wereldoorlog die onder helse omstandigheden moesten werken zelfs in de nacht bij het licht van de kampvuren , vandaar de naam Hellfire Pass , de pas van het hellevuur. De dag erna hebben we een brommer gehuurd en zijn hiermee naar de Erawan-watervallen gegaan. Deze watervallen liggen in een nationaal park en bestaan uit 7 verdiepingen, we zijn de hele middag zoet geweest met de wandeling waarbij we moesten klimmen en klauteren tot we de hoogste waterval bereikt hadden. Je kon in de poelen van de watervallen gaan zwemmen maar..........dan stond je wél een verrassing te wachten. Zodra je voeten in het water waren stormden van alle kanten de vissen op je af en begonnen aan je voeten te knabbelen. En dan bedoel ik niet die kleine schattige visjes van zo,n fish-spa die wij in NL kennen maar deze waren heel wat groter en hadden tandjes want ik voelde ze niet kietelen maar gewoon knabbelen en bijten. Nou, ík voelde ze ,want zodra Marcel z,n voeten boven het water hield sprong er al eentje naar z,n voeten toe .....Hij kreeg er de kriebels van brrrrrrrrrr. De daaropvolgende dag is Marcel eerst naar verschillende musea geweest om meer te weten te komen over de krijgsgevangene kampen en de dodenspoorlijn. 's Middags hebben we een kajak gehuurd en zijn ruim 15 kilometer stroomopwaarts afgezet en zijn de rest van de middag met de kajak over de rivier gevaren waarbij we het laatste stuk onder de River Kwai Bridge door gingen. Wederom hebben we een brommer gehuurd en zijn naar een safaripark gereden. Een gedeelte ervan zijn we per voet gaan bekijken en een ander gedeelte met een safari-busje. De leeuwen die we tegen kwamen lagen te slapen bij een boom , tot de chauffeur onverwachts een flesje water naar ze gooide en de leeuwen direct overeind sprongen. We schrokken een beetje want ze stonden vlakbij en de raampjes van het busje zaten allemaal open, de chauffeur keek naar onze reactie en lachte. Even verderop kwamen we in het gedeelte waar de giraffen rondliepen. Als je naar het filmpje kijkt zie je hoe grappig het is om deze langnekken wortels te voeren. (Filmpje zetten we er vanavond op )